| Welkom op Linsky's Place |
|
De smerige rol van Zweden Linsky Britten bedreigen Ecuador om asiel Assange
Volgens president Rafael Correa is Groot-Brittannië is inmiddels teruggekomen op het idiote idee om de WikiLeaks-voorman Julian Assange uit de ambassade van Ecuador in Londen te halen. Het dreigement om Assange desnoods in de ambassade te arresteren, veroorzaakte zoals verwacht een grote diplomatieke rel. Bondgenoten van Ecuador waarschuwden de Britten voor 'ernstige gevolgen over de hele wereld" als zij de diplomatieke vrijplaats binnen zouden vallen. Volgens Correa is de kou nu inmiddels uit de lucht. Hij zou door de Britse autoriteiten zijn geïnformeerd dat er geen plannen zijn om de ambassade binnen te gaan. 'Dit ongelukkige incident is voorbij', aldus de president.
Assange verbergt zich al maanden in de ambassade, om te voorkomen dat de Britten hem uitleveren aan Zweden. Daar is hij beschuldigd van twee verkrachtingen. Assange vreest dat Stockholm hem op het vliegtuig zet naar de Verenigde Staten, waar hij een zware straf kan krijgen voor het onthullen van honderdduizenden geheime documenten. Mij persoonlijk is het al die tijd al een raadsel geweest hoe het zo ver is kunnen komen, waarbij de overtuiging dat er vanaf het begin al smerige opzet achter zat natuurlijk al snel postvatte omdat er een aan tal zaken helemaal niet gingen en verliepen zoals in een normale rechtszaak behoren te gaan. Verkrachting van twee meiden die vrijwillig met hem naar bed gingen? Een aanklacht door twee meiden met dezelfde advocaat die zelfs geen strafrecht- maar bedrijfsrecht-advocaat is. Even later wordt zelfs geëist dat hij een aids-test ondergaat? En nog wat later is Assange een van ’s werelds meest gezochte mensen, alsof hij staatsvijand nr ! is! Een van de architecten van het beleid van de Bush-administratie is Karl Rove, de kleinzoon van Karl Heinz Roverer een Gauleiter van Oldenburg, oftewel een gouverneur van een hele Duitse staat onder Hitler….Het is deze man Karl Rove, die de Zweden adviseert inzake Julian Assange! Het herinnert me aan de duistere machten binnen en aan het hoofd van justitie hier in ons eigen land. Te veel lastige burgers zijn op instigatie zonder wettelijke grond uitgeleverd aan Polen op basis van het ‘Europese Arrestatie Bevel’. In elk geval was van aanvang af duidelijk dat barbertje moest hangen, hoe dan ook. En wel levend of dood!
Acht grote problemen met het "geval" J. Assange
Waarom is Zweden echter zo gebrand op de uitlevering van Julian Assange in een zaak die juridisch aantoonbaar aan alle kanten rammelt? Of is het misschien de bedoeling dat Assange direct aan Amerika wordt overhandigd en dat die hele rechtszaak er nooit zal komen? De schrijfster Naomi Wolf heeft in haar leven veel te maken gehad met verkrachtingsslachtoffers en de daarbij behorende procedures. Vanuit die ervaring heeft zij het Zweedse Julian Assange dossier doorgenomen en komt tot de volgende conclusies: Nu we weten dat Karl Rove benoemd is als adviseur van de Zweedse regering in de vervolging van Julian Assange, is het belangrijk dat we kijken naar de vele duidelijke fouten die gemaakt zijn door de Zweedse autoriteiten in de aanpak van de zaak tegen Julian Assange. Een sociaal antropoloog aan de Uppsala Universiteit in Zweden, Dr. Brian Palmer, heeft in een radioprogramma uitgelegd dat Karl Rove als adviseur is opgetreden van de Zweedse regering. In datzelfde programma werd onthuld dat de advocaat van één van de vrouwen die Assange beschuldigt een partner is in het advocatenkantoor Borgström en Bodström. Eén van de partners, Thomas Bodström, is een vroegere Minister van Justitie. Het is dezelfde Bodström die in 2001 heeft geholpen met de goedkeuring van het verzoek van de CIA om twee asielzoekers uit Zweden over te brengen naar Egypte waar ze werden gemarteld (Rendition). Tegen deze achtergrond zijn we gedwongen de zaak tegen Julian Assange extra kritisch te bekijken. Gebaseerd op mijn ervaring van 23 jaar met verkrachtingszaken wereldwijd en de 5 jaar ondersteuning die ik heb gegeven in een opvangcentrum voor verkrachte vrouwen, kan ik met zekerheid stellen dat deze zaak niet wordt behandeld als een normale verkrachting of seksueel geweldszaak. Nieuwe gegevens van de Zweedse politie maken dit heel duidelijk. De processen verbaal van de aanklachten tegen Assange zijn heel duidelijk volkomen anders dan die die ik door de jaren heen heb gelezen en ben tegengekomen als voorvechter van verkrachtingsslachtoffers.
Er zijn 8 redenen waarom deze processen verbaal ongewoon zijn: 1) De politie zal nooit aangiften opvolgen waarbij er geen indicatie is van “zonder instemming”. Vraag aan Zweden om welk ander politierapport dan ook te tonen, waarbij actie is ondernomen, in een situatie waarin niet uitdrukkelijk is opgenomen dat er geen instemming was of sprake van dreiging of geweld. De politie zal eenvoudigweg niets doen met een aanklacht als niet duidelijk is dat er geen instemming of afgedwongen instemming was onder dreiging van geweld. In het geval van Assange, in tegenstelling tot een “normale” aanklacht, staat niet dat de beide vrouwen niet hebben ingestemd tot het hebben van seks. Op een bepaald punt stelt juffrouw W. dat ze sliep, in dat geval zou het illegaal geweest zijn om seks met haar te hebben, maar tweetberichten tonen aan dat ze niet sliep en de volgende berichten tonen aan dat ze ingestemd heeft. De Assange-verbalen zijn daarom ongewoon omdat er nergens wordt aangegeven dat beide vrouwen niet zouden hebben ingestemd of onder bedreiging stonden. Alleen al op deze basis zijn de Assange-aanklachten volkomen misplaatst. 2) De politie zal nooit een aangifte opnemen van twee vrouwen samen tegen één man. De processenverbaal geven aanwijzingen om te geloven dat de politie beide aanklachten tegelijk heeft behandeld. Dit is totaal ongebruikelijk in iedere seksgerelateerde misdaad. Het is nooit toegestaan dat twee vrouwen tegelijkertijd een verklaring afleggen over en tegen dezelfde man. De reden moge duidelijk zijn, als twee vrouwen apart identieke verklaringen afgeven dan komt dit als bewijsmateriaal vele malen geloofwaardiger over dan wanneer twee vrouwen dat tegelijkertijd in dezelfde ruimte doen. Overal in de Westerse wereld en ook in Zweden, worden de twee vrouwen bij binnenkomst apart in een kamer verhoord. 3) De politie gebruikt nooit ex-vriendjes als getuigen. In de verbalen staat een verslag over een ex-vriendje van juffrouw A. die verklaart dat ze tijdens hun relatie altijd een condoom gebruikten. Dit is ook iets wat absoluut nooit voorkomt in dit soort zaken. Niemand, wie dan ook, mag in verkrachtingszaken iets verklaren over vroegere seksuele gedragingen van het slachtoffer. Dat is een bescherming die in Zweden en trouwens in heel Europa, van kracht is. De rechtbanken zullen dan ook altijd iedere getuigenis in die richting volkomen naast zich neerleggen. 4) De officier van Justitie staat nooit toe dat beide slachtoffers dezelfde advocaat hebben. Beide dames hebben als advocaat de reeds eerder genoemde zwaargewicht. Normaal gesproken zal een Officier dit nooit toestaan omdat de kans dat de zaak verloren wordt door het Openbaar Ministerie veel groter is door “vervuiling” van het bewijs of dat de rechter bezwaar maakt tegen “gedeeld” bewijsmateriaal. Maakt de Officier, Marianne Ny, misschien geen bezwaar omdat ze weet dat Assange linea recta naar Amerika gaat en er nooit een rechtszaak zal komen en dat ze dus ook niet hoeft te winnen? 5) Een advocaat zal nooit twee slachtoffers in dezelfde verkrachtingszaak als cliënt aannemen. Hier tellen in feite dezelfde redenen als in het punt hiervoor. Geen enkele advocaat zou dit doen omdat de kans om de zaak te verliezen groter wordt. De getuigenis van de ene vrouw kan bijvoorbeeld veel sterker zijn dan die van de ander, waardoor de zaak als geheel zwakker wordt. Ook hier telt misschien weer dat het uiteindelijk niet uitmaakt omdat die rechtszaak er nooit zal komen. 6) Een verkrachtingsslachtoffer zal nooit een advocaat nemen die gespecialiseerd is in bedrijfsrecht. Het is gebruikelijk dat het slachtoffer, misschien op advies van de Officier en/of de politie, een strafrechtadvocaat in de arm neemt die gespecialiseerd is in dit soort zaken, de klappen van zweep kent en ervaring heeft op dit gebied. Dat roept de vraag op waarom beide dames een dure advocaat nemen (uurtarief 400 Euro) in een zaak die misschien wel een jaar gaat duren en dan bovendien een advocaat die zich in de dagelijkse praktijk met bedrijfsrecht bezighoudt. Het totale bedrag voor de advocaat gaat dan minimaal in de tienduizenden Euro’s lopen, een bedrag wat doorsnee verkrachtingsslachtoffers niet hebben, dus wie betaalt deze rekening? 7) Een verkrachtingsslachtoffer zal nooit worden aangemoedigd om contact te zoeken met haar belager en zij zal nooit de politie kunnen gebruiken om deze te dwingen medische tests te ondergaan. De twee vrouwen gingen naar de politie om te vragen of zij ervoor konden zorgen dat Assange een HIV test zou doen. De politie heeft dit volgens bronnen dichtbij ook gedaan en het antwoord was klaarblijkelijk negatief. Ook dit hoogst ongebruikelijk. De politie zal nooit bemiddelen in communicatie tussen slachtoffer en dader, behalve via de gebruikelijke juridische kanalen. De Staat heeft bovendien niet het recht om iemand te dwingen medisch onderzoek te ondergaan. Normaal gesproken wordt slachtoffers geadviseerd om zelf een test te ondergaan, je bent daarvoor niet afhankelijk van de dader. 8) Politie en Openbaar Ministerie laten nooit processen verbaal uitlekken gedurende een lopend onderzoek omdat ze dan zelf strafbaar zijn. De volledige procesverbalen van de aanklachten van de dames zijn gelekt naar de Amerikaanse pers. De enige mensen die toegang hebben tot deze verbalen zijn politie, Openbaar Ministerie en advocaten. Zelfs de slachtoffers hebben vaak, tot hun grote frustratie, geen toegang tot deze verbalen. Normaal gesproken zou vanwege dit lekken een intern onderzoek zijn gestart. In dit geval is er niets ondernomen. Het lijkt erop alsof de Assange-documenten bewust zijn gelekt omdat er een signaal is afgegeven van hogerhand dat men dit wenste. Door al deze afwijkingen van de normale gang van zaken, lijkt het er inderdaad op dat iets of iemand van hogerhand hier letterlijk de hand in heeft gehad. En wie staat er in Zweden aan de top? Inderdaad, de spelers die samenwerken met Karl Rove, die betrokken was met het gezamenlijk met de Zweedse regering uitgevoerde Rendition martelprogramma met de Amerikanen. ..... Vertaling Niburu.co.
Britten bedreigen Ecuador om asiel Assange
Assange dood of levend?
'Oorlog tegen klokkenluiders moet eindigen!'
The End of America: A Letter of Warning to a Young Patriot is een non-fictie boek uit 2007 van schrijfster Naomi Wolf. In ‘The End of America’ beschrijft Wolf hoe volgens haar gebeurtenissen uit de laatste zes jaar voor verschijning van het boek, parallel lopen met gebeurtenissen die plaatsvonden in de totstandbrenging van de ergste dictatoriale regimes van de vroege 20e eeuw. Ze wil Amerikanen aanzetten tot actie om hun grondrechtelijke waarden te herstellen, voordat hun land hetzelfde lot wacht. Het boek beschrijft tien stappen die volgens Wolf’s betoog gezien kunnen worden in de overgang van een democratische land naar een fascistisch land.
HET EINDE VAN AMERIKA! Naomi Wolf
|
|
|
